ز ِ خاطر ِ گیلان - نمی‌رود بیرون

ز ِ  خاطر ِ  گیلان  -  نمی‌رود  بیرون

خاطره‌های ِ تو؛  دل را - نموده خون

زمین؛ کوچک ‌بود، برای ِ تو سیروس

برای ِ انسان مرگ؛ حیف شُده قانون

از خاطر ِ مردم؛ بیرون نخواهد رفت

طوفان‌ ِ تو با توپ؛ در وسط ِ میدون

یک تیم ِ  "ایران" و -  ستاره‌های ِ آن

تو؛ کاپیتان بودی - تو؛ بوده‌ای کانون

بعد ِ تو  ملوان؛  بی‌جان  شُده  انگار

پاشیده‌بر رویش؛ گوئی گرد ِ طاعون

آقای ِ کاپیتان؛  ایران و  "فوتبال"ش

به‌ساق‌های ِ تو؛ مدیون بُوَد - مدیون

مدیون ِ  تو  ایران - فدائی‌ات گیلان

بشنو -  قایقران؛ مائیم  ز ِ تو ممنون

تو؛ در دل ِ  مائی - تو؛ ماندگاری مرد

ز ِ  روز ِ پروازت؛ غمگینیم و محزون

خزر؛ به تو  نازد - دل؛ به تو  می‌بازد

بعد ِ  تو  می‌سازد؛  با  غم ِ  گوناگون

گیلانیان   لیلا  .....  مرد ِ   بلند  بالا

شأن ِ شما والا، بی‌شکّ توئی مجنون

لعنت به این دنیا - بر چرخ ِ بد کردار

گرفت تو را از ما، امان ز ِ این گردون

یادم نخواهد رفت، وقتی شنیدیم‌ما

"رنو"ی ِ تو ای‌مرد؛ گردیده  واژ ِ گون

دل ِ تو بشکستند - مردانه  مرد ِ گیل

تبعید کردی خود - رفتی  لب ِ کارون

رفتی و بعد ِ تو؛ ای پهلوان  سیروس

مردانگی با تو؛  گردیده‌است مدفون

شیپورچی ِ   تیم ِ  - بندر نشینان هم

اشعار ِ  زیتونیش - گردیده  ناموزون

بعد ِتو ای‌سیروس، اندوه‌شُد ویروس

دریا؛ بی‌فانوس - هر روز  غم، افزون

بعد ِ شما  ای مرد - خزر شُده  پُر درد

تالاب؛ رنگش زرد - کم گشته گلریزون

در قلب ِ  مائی تو  -  "آبای" ِ  مائی تو

سال‌ها - گذشت امّا؛ تو زنده‌ای اکنون

لعنت  به  روزی  که؛  پرواز  کردی  تو

لعنت  به مرگ ِ دون - زد  بد شبیخون

قوی ِ  سپید ِ  دل -  بعد ِ  تو  قایقران

یک‌روز گلگون‌ است، روز ِ دگر نیلگون

بعد ِ تو  این کشتی؛  بدون ِ  لنگر  شُد

بی‌جان شُده؛ تیم و - گردید بی‌ستون

بعد ِ تو  انزلی؛  خالی - ز ِ  همدلی‌ست

مرام ِ  قایقران؛  یا رب -  تو  برگردون

حسن_جهانچی

یکم بهمن‌ماه - ۱۳۹۷ نود و هفت

سیروس_قایقران

سیروس_آبای